Z problemem nadciśnienia walczą ludzie w różnym wieku, zarówno kobiety, jak i mężczyźni. Nawet osoby młode często muszą leczyć się na nadciśnienie. Jednym z rodzajów tego schorzenia jest nadciśnienie płucne.
O nadciśnieniu płucnym możemy mówić wtedy, gdy występuje u pacjenta nieprawidłowy wzrost ciśnienia w tętnicy płucnej. Taki stan może towarzyszyć choremu na schorzenia wieńcowe, choroby płuc i naczyń płucnych, w tym zakrzepicę. Lekarz może zdiagnozować nadciśnienie płucne, jeśli średnie ciśnienie w tętnicy płucnej wynosi ?25 mm Hg.
W przypadku choroby zakrzepowej u pacjenta może istnieć jedna z postaci nadciśnienia płucnego, czyli zakrzepowo-zatorowe nadciśnienie płucne, wynikające z zatorowości płucnej, w wyniku zamknięcia części rozgałęzienia tętnicy płucnej przez skrzeplinę. Jeśli światło tętnicy nie zostało udrożnione w trakcie leczenia zatorowości płucnej, niewykluczone jest wystąpienie nadciśnienia płucnego typu zakrzepowo-zatorowego.
Rozwój nadciśnienia płucnego wiąże się z wyłączeniem z krążenia płucnego zatkanych przez skrzeplinę naczyń oraz zbyt dużym obciążeniem pozostałych, zdrowych naczyń, krwią płynącą pod zwiększonym ciśnieniem. Zwiększa się opór przepływu w żyłach i tętnicach, co prowadzi także do przeciążenia prawej komory serca, która tłoczy krew do obiegu płucnego. Jeśli choroba nie jest prawidłowo leczona, prawa komora serca wraz z upływem czasu powiększa się, jej ściany grubieją, co może prowadzić do powstania wady serca w postaci niedomykalności zastawki trójdzielnej oraz do niewydolności tego organu.
Jak rozpoznać problem?
Pacjent może przeoczyć pierwsze symptomy wskazujące na nadciśnienie płucne. Objawy mogą być nieswoiste albo w ogóle nie występować. Może się zdarzyć tak, że chory nie ma świadomości przebycia zatorowości płucnej, ponieważ może ona przebiegać bezobjawowo, a od chwili powstania zatoru do rozwoju pierwszych objawów nadciśnienia płucnego może upłynąć w niektórych przypadkach wiele lat.
Pacjent powinien zwrócić uwagę przede wszystkim na wszechogarniające zmęczenie, nawet przy niewielkim wysiłku i ograniczenia tolerancji zmęczenia oraz na duszności. To główne objawy nadciśnienia płucnego. Poza tym wraz z rozwojem niewydolności serca, wywołanym nadciśnieniem w krwioobiegu płuc, pojawiają się i inne przykre objawy, w tym obrzęki kończyn dolnych, płyn w jamie brzusznej i w jamach opłucnej oraz w worku osierdziowym, co może nasilać duszności. Powiększa się wątroba, a płyn w brzuchu prowadzi do braku apetytu i stopniowego wyniszczenia organizmu pacjenta. Kolejnym symptomem wiążącym się z nadciśnieniem płucnym są dolegliwości bólowe w klatce piersiowej, które spowodowane są niedostatecznym ukrwieniem mięśnia prawej komory serca.
Jeśli nadciśnienie płucne jest lekceważone lub nieprawidłowo zdiagnozowane, postępuje, powodując omdlenia w czasie wysiłku. Do mało charakterystycznych objawów nadciśnienia płucnego zalicza się również brązowe przebarwienia skóry, właściwe dla zakrzepicy, czy występowanie sinawego zabarwienia skóry.
Na podstawie szczegółowego wywiadu lekarz rodzinny powinien skierować pacjenta z podejrzeniem nadciśnienia płucnego na kompleksowe badania diagnostyczne, w tym EKG, RTG klatki piersiowej, echo serca, gazometrię krwi tętniczej, czy na spiralną tomografię komputerową tętnic płucnych.
