Kozy i ich mleko były zawsze postrzegane jako niezwykły dar niebios i zajmowły istotną rolę w mitologii starożytnych. Dość przypomnieć, że gdy matka Zeusa, Reia, chciała ocalić dziecko od pożarcia przez Kronosa oddała maleństwo pod opiekę kozy Almatei.
Niektóre źródła podają również, że legendy indiańskie traktują kozę jako matkę świata. To mityczne zwierzę występuje również w podaniach i bajkach francuskich, chińskich i arabskich. Popularność kozy i jej obecność w legendach starożytnego świata wynika stąd, że koza jest zwierzęciem hodowanym przez człowieka już od 7000 p.n.e.
Pierwsze sery kozie
Istnieje domniemanie, że pierwszy kozi ser powstał zupełnie przypadkiem. W dawnych czasach składano mleko kozie w ofierze pozostawiając misy i dzbany napełnione po brzegi tym boskim napojem u stóp posągów i w wejściach do świątyń. Prawdopodobnie wystawione na działanie słońca mleko ścięło się i tak powstał pierwszy kozi ser.
Inny rodzaj serów powstawał gdy pojemniki z kozim mlekiem trzymano w pobliżu ogniska. Wtedy tworzyły się grudki. Tak samo działo się gdy przechowywano mleko w bukłakach wykonanych ze zwierzęcych żołądków. Enzymy pozostałe na powierzchni bukłaków ścinały mleko.
Na wszystkich szerokościach geograficznych, gdzie zajmowano się hodowlą kóz, powstały sery. Najpierw były to wyłącznie twarogi otrzymywane po ścięciu się mleka. Odlewano serwatkę a twarożek wykorzystywano jako dodatek do potraw.
Europejskie pra sery
Pierwsze europejskie wzmianki o produkcji sera koziego pochodzą z Iliady, w której Homer wspomina o serze wyprodukowanym z mleka kóz kreteńskich, do którego dodawano soku figowego by przyspieszyć krzepnięcie.
Recepturę na technologie wytwarzania serów kozich przypisuje się Etruskom, którzy mieli ją przekazać Rzymianom. Ci z kolei ulepszyli sery dodając do nich pachnące zioła.
Dziś z mleka koziego można uzyskać ponad 200 gatunków sera. Najczęściej spotyka się sery twarde, dojrzewające oraz miękkie z udziałem białej pleśni. Rzadziej spotykane są sery z porostem niebieskiej pleśni np. angielski harbourne blue.
Rodzaje najpopularniejszych kozich serów
Najczęściej spotyka się w polskich sklepach sery kozie produkcji francuskiej. Zarówno te typowe: miękkie z porostem pleśniowym jak i twarde, które najczęściej pochodzą z rejonów górskich. Najbardziej znane francuskie sery kozie to: crottin de chavignol, saint-maure, valençay i selles-sur-cher oraz pochodzące z regionu Quercy rocamadour i cabécou.
Saint-Maure de Touraine
Jest to ser miękki w formie rolady. Porośnięty błękitno-szarą pleśnią. Ma słonawy i nieco orzechowy smak.
Rocamadour
Nazwa tego sera pochodzi od nazwy miasta, w którym powstała receptura jego wykonania. Jest to ser miękki, którego skórkę stanowi biała pleśń z pomarańczowymi plamkami. Zazwyczaj sprzedawany jest w formie krążków o wadze 40 g. Jest bardzo delikatny w smaku.
Selles-sur-Cher
Najczęściej spotyka się Selles-sur-Cher w krążkach o wadze 150 g. Bardzo kremowy i śmietankowy ser, w miarę dojrzewania nabiera ostrości smaku. Jest doskonałym dodatkiem do sałatek ze względu na nieco słodkawy smak.
Crottin de Chavignol AOC
Bardzo intensywny w smaku ser z nad Loary. Jest dojrzały, zwarty i raczej suchy. Świetny jako samodzielna przekąska z dodatkiem octu winnego.
Sery Ch?vre
Sery Ch?vre pochodzą z francuskiej prowincji Poitou-Charentes. Ch?vre po francusku znaczy koza. Marka oferuje polskim klientom trzy gatunki koziego sera.
Wspaniały smak z domieszką figi to świeży ser kozi Chavroux z figą. Delikatny w smaku, dostarcza niezapomnianych wrażeń kulinarnych.
Świeży ser kozi Chavroux wytwarzany w 100% z koziego mleka jest wyjątkowo czysty w smaku i lekki. Doskonały jako dodatek do bagietki.
Ostatnim gatunkiem jest rolada sera pleśniowego otoczonego białą skórką. Wnętrze miękkie i bardzo kremowe doskonale sprawdzi się w czasie wykwintnej kolacji z lampką białego, wytrawnego wina.
fot. Kim Siever źródło: flickr.com
artykuł sponsorowany
